بررسی نانوسیلیس بر نفوذپذیری بتن خودتراکم در محیط سولفاته چه نتایجی را در بر دارد؟ بتن خودتراکم یکی از گام‌های رو به جلو در زمینه بتن است. این بتن پدیده جدیدی در علم مصالح ساختمانی است که تقریبا سه دهه از عمر آن می‌گذرد. پیدایش فوق روان کننده ها به عنوان نوع جدیدی از افزودنی‌ها زمینه را برای ظهور بتن خود تراکم فراهم کرده است. بتن خودتراکم شاخه جدید بتن با مقاومت متوسط به بالا می‌باشد که بدون نیاز به ویبره کردن و تحت وزن خود داخل قالب را پر می‌کند
بررسی تأثیر نانوسیلیس بر نفوذپذیری بتن خودتراکم در محیط سولفاته
بررسی نانوسیلیس بر نفوذپذیری بتن خودتراکم تحقیق پژوهشی است که توسط یعقوب محمدی استادیار گروه مهندسی عمران، و شهریار عزتی،کارشناس ارشد مهندسی عمران سازه، دانشگاه محقق اردبیلی انجام شده است.
بتن یکی از مهمترین مصالح ساختمانی است که از ترکیب مخلوط متناسبی از سیمان، مصالح سنگی، آب و مواد افزودنی بدست می‌آید.
از عواملی که کاربرد بتن را مخصوصا در سازه‌های با تراکم آرماتور زیاد با مشکل مواجه می‌کند متراکم نمودن آن است.
در مواردی مانند پایه پل‌ها، ستونهای طبقات پایین ساختمانهای بلند و … عملا امکان ویبره کردن بتن غیر ممکن است.
برای رفع این مشکل باید از بتن خود تراکم استفاده شود که باعث تراکم کامل بتن شده و سرعت بتن ریزی را بالا میبرد.
این نوع بتن با استفاده از فوق روان کننده‌ها و مواد افزودنی دیگر تولید می‌شود.
این مقاله به بررسی اثر افزودن نانوسیلیس بر خواص مکانیکی بتن سخت شده در محیط مخرب سولفاتی می‌پردازد.
به این منظور در برنامه مطالعات آزمایشگاهی از آزمایشهایی چون مقاومت فشاری و نفوذپذیری بهره گرفته شده است.
نتایج آزمایش حاکی از این است که افزودن نانو سیلیس توانسته بر خواص مکانیکی بتن خودتراکم تاثیرگذار باشد.
همچنین دوام بتن را در برابر عامل مخرب سولفاتی که باعث کاهش روند کسب مقاومت فشاری در سنین بالاتر می‌گردد، افزایش دهد.
نانوسیلیس، تخلخل در سیمان هیدراته‌شده را به وسیله‌ی پر کردن فضاهای خالی بین ذرات بزرگتر به حداقل رسانده و نفوذپذیری را تا حد زیادی کاهش می‌دهد. منبع https://jcr.guilan.ac.ir/
